29.1.12

today, it's gonna be the day

Θέλω να διαβάζεται ακούγοντας το κομμάτι ταυτόχρονα!

Μπορεί και να με ενοχλεί λίγο που είμαστε όλοι διαφορετικοί. Ναι, το ξέρω αν δεν ήμασταν, θα 'ταν όλα βαρετά κι όλα αυτά... Αλλά αν δεν είμασταν δε θα φοβόμουν τώρα αν ο άλλος είναι ψεύτης. Αλήθεια το λέει τώρα αυτό ή με κοροιδεύει? Αυτό που στ' αλήθεια είναι μου βγάζει ή είναι μάσκα η όψη του και είναι διαφορετικός τελικά?Αυτό σκεφτόταν? Αληθινό χαμόγελο είναι τώρα αυτό? Αυτό τον "φόβο" για τους άλλους να μπορούσα να απαλλάξω..κάπως. Αν ήταν ίδιος ο άλλος θα ήξερα πως είναι ο πραγματικός του εαυτός, δε θα φοβόμουν για καμιά κοροιδία.
Ποιόν κοροιδεύω? Ούτε εμένα δεν έχω γνωρίσει. Νομίζω.. Είναι τόσες οι στιγμές που σκέφτομαι πια στ΄αλήθεια είμαι. Φοβάμai μήπως δεν είμαι αυτό που βγάζω. Δε ξέρω, δε με ξέρω, έτσι νιώθω.
Υπάρχει μια αρρώστια, διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας λέγεται, η οποία ξέρω πως είναι γνωστή αλλά δεν είχα μπει ποτέ στο κόπο να μάθω περισσότερα για αυτή. Μπήκα λοιπόν εδώ και μου έκανε πολύ εντύπωση. Για όποιον βαριέται αυτή η ψυχολογική διαταραχή οφείλεται σε καταπιεσμένες αναμνήσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, όπως λέει. Τα άτομα πλάθουν μες στο μυαλό τους και άλλες ταυτότητες, άλλους εαυτούς οι οποίοι είναι πιο ικανοί να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις.Υπάρχουν ακόμα και αναφορές αρκετών χιλιάδων ταυτοτήτων να κατοικούν μέσα στον ίδιο άνθρωπο."Αυτό που κάνουν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανυπόφορο πόνο και σύγκρουση, είναι να «φεύγουν». Δημιουργούν ένα όριο ώστε ο φόβος να μην αγγίξει τους ίδιους. Είτε δεν αγγίζει κανέναν είτε αγγίζει κάποιον άλλον εαυτό, πιο ικανό να διατηρήσει την οργάνωσή του υπό τέτοια σφοδρότατη επίθεση." Αυτές οι άλλες ταυτότητες ελέγχουν τη συμπεριφορά του ατόμου. Επίσης δεν υπάρχει η έννοια της συνείδησης, με την οποία αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Λοιπόν, δεν είναι περίεργο? Ένα άτομο να παρουσιάζει πολλά διαφορετικά πρόσωπα και να οφείλεται σε μια αρρώστια. Άλλοι εαυτοί κλεισμένοι μέσα στο κεφάλι σου και διαλέγεις σαν τη γκαρνταρόμπα σου ποιον θα βγάλεις έξω. Υπάρχει και ένα βιβλίο όπου παρουσιάζει ακριβώς αυτή την ασθένεια, με μια γυναίκα η οποία έχει πλάσει μέσα στο κεφάλι της ένα σπίτι με διάφορα πρόσωπα, τα οποία περιγράφονται τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όταν "παίζουν τον ρόλο τους" .Όταν βρω τον τίτλο θα το συμπληρώσω.
Ξέρω πως δε θα 'θελα ποτέ να 'μασταν ίδιοι μεταξύ μας. Ήταν απλά μια άσχημη φάση της στιγμής, στεναχώριας και νεύρων.. όλο μαλακίες είμαι Τ_Τ
Και εδώ τέλειωσε και αυτός μου ο στοχασμός. Όπως τελειώνει σιγά σιγά και αυτός ο μήνας. Αύριο λένε θα 'χει τόσο κρύο που θα χιονίσει ακόμα και στην Αθήνα. Να, ας τελειώσει έστω κάπως έτσι ο μήνας, που να μη τέλειωνε καθόλουυυυ...
Μπλα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου