11.1.12

γαμωτο

Νομίζω έχω πάντα πολύ ενθουσιασμό για το τίποτα.


Ναι όντως, αυτό ήταν απαισιόδοξο. Ε υπερβολές, όχι και πάντα. Απλά ...ψυχοπλακώθηκα γαμώτο με αυτή τη μέρα. Πολύ σκοτεινά δεν είναι ;

Βλέπω και κάτι κουλά όνειρα τελευταία. Την μία το δάκρυ να τρέχει κορόμηλο, εγώ να τρέχω ξυπόλυτη σε μαγαζί με παπούτσια και όχου... πολύ κουλαμάρα (ούτε να το εξηγήσω γραπτώς δεν γίνεται). Χτες είδα πάλι κάτι περίεργα με κάτι τύπους κι με θυμάμαι να φοβάμαι και να προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια για να ξυπνήσω. Τα κατάφερα δηλαδή τελικά αλλά πολύ με απασχόλησε το συγκεκριμένο.
Λένε το κλάμα είναι καλό. Και γενικά όσα είδα εκείνη την μέρα στον ύπνο μου όλα κάτι καλό λένε είναι. Κι αν το πιστεύω ΠΟΥΥΥ 'ΝΑΙ?
δε ξέρω αν πιστεύω στα όνειρα. Συνήθως είναι λες και βάζω στο μίξερ ότι με απασχόλησε και μου τράβηξε το ενδιαφέρον το τελευταίο καιρό. Αλλά είναι κάπως ωραίο το πως μέσα από το όνειρο βγάζεις τα άγχη, χαρές, ανησυχίες σου. Δεν είναι ?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου