22.4.12

Είναι ένα σύννεφο από πάνω μου και δε με αφήνει να κάνω αυτό που νιώθω και θέλω. Μα θα καλοκαιριάσει σιγά σιγά ...

15.4.12

Ότι γράφω καταλήγει σε διαγραφή, ότι σκέφτομαι αυτές τις μέρες είναι πολύ πολύπλοκο για να καταφέρω να το περιγράψω, και ότι κάνω είναι πολύ βαρετό να το μοιραστώ. Αλλά έχω μια κρυφή αισιοδοξία αυτό το καιρό και θα την αποκαλύψω.... Οι μέρες καλώς ή κακώς λιγοστεύουν και τελικά έμεινε ένας μήνας ακόμη και μετά διαγράφεται και το σχολείο από τη λίστα της ζωής μου. Ειδικά όταν διαβάζεις για πανελλήνιες με τις τύψεις που έχεις πως δε διαβάζεις αρκετά και με όλες τις εξόδους που ακυρώνεις, ότι τελικά θα τελειώσεις είναι ένα πολύ πολύ ωραίο συναίσθημα. Βάζω τον εαυτό μου να με φαντάζομαι σε 2 μήνες ξάπλα μέσα σε μια σκηνή, να λέω πως τώρα μπορώ να κάνω ότι θέλω και να κάνω απλώς, τίποτα.  Άραγμα.... Η στιγμή που θα βγάλω το δίπλωμα μου, η στιγμή που θα σβήσω μες το καλοκαίρι 18 κεράκια και θα σκεφτώ "Ο ναι, κάνω ότι θέλω, ο ναι 18, γεαα" , ε είναι ωραίο συναίσθημα. Στο φροντιστήριο, απλά δε θα χρειαστεί να ξαναπατήσω. Μου τρώει χρόνια τόνους εξυπνάδας και κούρασης, γιατί βλέπεις καταβάλλω ότι την εξυπνάδα μου και συγκέντρωση μου εκεί... Και ακόμη η στιγμή που δε θα χω να σκεφτώ να μην κάνω κάτι γιατί είναι καλύτερα να διαβάσω και ότι θα το κάνω αυτό μετά τις Πανελλήνιες. Αυτή η καταραμένη σκέψη θα διαγραφτεί. Τέλος αυτά πάω να διαβάσω όμως τώρα γιατί έρχονται τύψεις κλπ κλπ κλπ κλπ   Γαμώ τις Πανελλήνιες όμως ^^

5.4.12

Βουλιάζω σιγά σιγά. Τα μάτια μου κλειστά, η μύτη μου ανοιχτή. Βουλιάζω και νερό μπαίνει από παντού. Και τότε αρχίζω και ζαλίζομαι, το νερό με μπουκώνει και αφήνομαι σε μια χαλάρωση..



Βαρέθηκα αυτές τις σκέψεις. Αν μπορούσα να σκεφτώ και κάτι καλύτερο καλό θα 'ταν... Αλλά όχι πιο κολλημένο μυαλο μάλλον δε ξέρω. Επιμένει στις αρνητικές σκέψεις. Ει ψιιιτ, δες κάτι καλό επιτέλους εκείνες τις στιγμές....
Τα καλύτερα σκηνικά είναι αυτά που δε τα περιμένεις...