6.12.11

Kαλ/κώς με βρήκατε λοιπόν..

Είναι περίεργο να μην ξέρω πως να ξεκινήσω ένα μπλογκ... Βασικά, ..  ...είναι τόσο περίεργο ;
Έτσι είπα να μην δώσω καθόλου σημασία (γεια χαρά και χάρηκα, ελπίζω το ίδιο και εσείς). Μερικές φορές λοιπόν νιώθεις μέσα σου κάτι να μιλάει. Ε ναι! Δεν έπεσες έξω. Είναι η ψυχή σου που χτυπάει να βγει να γνωρίσει τον κόσμο. Κοπανιέται σας λέω. Εγώ την ένιωσα, την άκουσα, με πόνεσε μετά από το πολύ χτύπημα-κοπάνημα και λέω δε γαμιέται, ας τη βγάλω . Το ίδιο σώμα μοιραζόμαστε. Σα να λέμε την ίδια πολυκατοικία, το ίδιο κτίριο. Και 'μεις οι δυο οι αιώνιοι (σχεδόν) ένοικοι. Και αν ζει κάποιος ακόμη αυτό δε μπορώ να σας το επιβεβαιώσω.. Λυπάμαι πολύ.
Οπότε μάλλον ότι γνωρίσατε και καταλάβατε από μένα το γνωρίσατε-καταλάβατε. Εγώ τον μονόλογο τον δίνω πλέον στον ψυχοένοικο, δεν είμαι καλή στις λέξεις για να μείνω.
Γεια χαρά και χάρηκα !ξανά!, ελπίζω το ίδιο και εσείς. Αυτή τη φορά θα το πω. "το καλό που σας θέλω κιόλας"
The Endendendendendend

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου