Hello again

Τελευταία ανάρτηση ..μμ τριανταμία ..μμ πρώτου..μάλιστα.. ΠΡΩΤΟΥ??? .. Κοντεύει 17 Φεβρουαρίου! Πω, αισχρή είμαι. Με έφαγε το πολύ διάβασμα. Όχι, πλάκα κάνω. Διαβάζω βέβαια, το πήρα απόφαση ξαφνικά (και μπράβο μου). Αλλά τελευταία κοιμάμαι από τις 11κμισή. Η απαράδεκτη. Ξυπνάω 8 και νυστάζω πιο πολύ. Ζώο εντελώς. Κανονικά θα ΄πρεπε να ΄χα κάνει μπάνιο τώρα και να 'μουν ήδη σκεπασμένη αγκαλιά με τη γάτα. Αλλά είπα να θυσιάσω τον ύπνο μου σήμερα που καρατσίκνησα και έχω υπερφουσκώσει να γράψω τίποτες, μπας και ξεπρηστεί λίγο η κοιλάρα. Απλά γύρισα (με νεύρα από το μάθημα, και πείνα, μεγάλη πείνα) και τσάκισα μια μπριζόλα από τα κάρβουνα συν πα-ι-δάκια συν φέτες ψωμί και αυτές από τα κάρβουνα με σκορδοβούτυρο (ότι καλύτερο) συν τη γαμάτη σαλάτα της μάνας μου. Ελπίζω σε καμιά ώρα να 'χω χωνέψει επιτέλους. Τέλοσπαντων.
 Το Σάβατο θα κάνω κάτι πολύ ωραίο αλλά δεν το αναφέρω ακόμη. Άλλη ανάρτηση για αυτό. Το Σάβατο που πέρασε έκανα πάλι κάτι πολύ ωραίο. Βασικά έκανα 600 χιλιόμετρα πήγαινε, 600 έλα. Δηλαδή πήγα στην Άρτα πρωί και το βράδυ γύρισα. Ήπια πολύ μπύρα και όσα σκηνικά θυμάμαι είναι από τα καλύτερα. Στο πηγεμό ξύπνησα λίγο μετά αφού περάσαμε τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο η πανηλίθια και την έχασα. Που δεν είχα ξαναπεράσει ποτέ από πάνω. Αλλά στο γυρισμό την τίμησα. Μες τη μαυρίλα όμως τι να δεις. Αλλά δε με χάλασε. Λίγο πριν κάνουμε στάση κατουριόμουν απίστευτα και πίστευα ότι ναι, απλά θα μουσκευόμουν. Και την ίδια στιγμή σταματάει το λεωφορείο. Γαμάτο? Είναι γιατί είχα αγχωθεί πώς θα κρατηθώ μέχρι να φτάσω. Εμ, έφτασα και έβρεχε πολύ. Όλη μέρα. Αλλά δε πτοηθήκαμε. Γύρισα κατά τη 1 τα μεσάνυχτα και έβρεχε πάρα πολύ εδώ Αθήνα. Ήταν ωραία. Πόσο μ'αρέσει η βόλτα με το αμάξι και μουσική μες τη νύχτα. Ειδικά μες τη πόλη. Γύρισα και ξεράθηκα στον ύπνο.
 Σήμερα είδα βίντεο που είχα κρατήσει σε ένα παλιό υπολογιστή από τη 3η γυμνασίου!!! Σκεφτείτε γέλιο που έριξα. Και η κλασσική φράση ΌΛΩΝ όταν βλέπουν φωτογραφίες και τέτοια από το παρελθόν είναι: " Μα καλά, πώς ήμουν έτσι? " Χαχαχα, είμαι σίγουρη πως όλοι το ίδιο λέμε. Και εγώ αυτό είπα. Και είδα και ένα βίντεο που είχα τραβήξει τον σκύλο μου που έχει πεθάνει 2 χρόνια τώρα. Ναι, συγκινήθηκα. Αλλά χάρηκα με τον κούκλοοοο μου που τον έζησα λίγο πάλι στο βίντεο. Τέλοσπαντων.
Είδα και έναν εφιάλτη προχτές, πολύ ζωντανό κα πετάχτηκα μες τη νύχτα. Ήταν ένας τύπος λέει που με πετσόκοβε σε όλο μου το σώμα με ένα μαχαίρι, Χατζάρα χαχα. Αλλά δεν ήταν αυτό που με έκανε να μη περάσω καλά στο όνειρο. Αλλά ένιωθα ένα γαμημένο γνώριμο φόβο που δεν θέλω να ξανανιώσω. Όχι, δε θα κλείσω έτσι....

Ψάχνω να βρω στολή για τις απόκριες. Απόγνωση

(500σκέψεις που μου πέρναγαν από το κεφάλι ήταν,δεν είχα κάτι πιο εντυπωσιακό.)
Θα ξαναγράψω πριν το τέλος του μήνα, το εννοώ !
^^