Βουλιάζω σιγά σιγά. Τα μάτια μου κλειστά, η μύτη μου ανοιχτή. Βουλιάζω και νερό μπαίνει από παντού. Και τότε αρχίζω και ζαλίζομαι, το νερό με μπουκώνει και αφήνομαι σε μια χαλάρωση..

Βαρέθηκα αυτές τις σκέψεις. Αν μπορούσα να σκεφτώ και κάτι καλύτερο καλό θα 'ταν... Αλλά όχι πιο κολλημένο μυαλο μάλλον δε ξέρω. Επιμένει στις αρνητικές σκέψεις. Ει ψιιιτ, δες κάτι καλό επιτέλους εκείνες τις στιγμές....