Κάτι δικό μου απλά

Έχω πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Αυτοπεπoίθηση και αυτοεκτίμηση. Σκέφτομαι πολύ άσχημα για τον εαυτό μου. Είναι κάτι που κάνει το μυαλό μου αυτόματα, χωρίς να με ρωτάει. Και το σιχαίνομαι. 'Εχει καταντήσει αηδία για μένα. Για κάποιο λόγο δε βρίσκω τρόπο να το σταματήσω. Το μυαλό δουλεύει μόνο του και δε λέει να σταματήσει να κάνει αρνητικές σκέψεις. Ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως είμαι ψεύτικη. Ότι βγάζω έξω κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι στα αλήθεια. Υποκρίνομαι χωρίς να το θέλω γιατί δε ξέρω ποια κρύβω μέσα μου. Σίγουρα δεν αποτελώ τη μοναδική περίπτωση που δεν ξέρει ποιος είναι στ' αλήθεια, αλλά εμένα με παίρνει από κάτω γιατί δε μαρέσει η υποκρισία. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και για αυτόν τον εαυτό σκέφτομαι τα χειρότερα. Δε ξέρω τι λάθος στροφές παίρνει το μυαλό μου ώρες ώρες, ούτε πως μετατρέπεις τις αρνητικές σου σκέψεις σε κάτι θετικό. Είμαι χαρούμενη μα κάποιες στιγμές με μηδενίζω ως ύπαρξη, ως άτομο, ως χαρακτήρα. Όταν γράφω, ειδικά τέτοιες στιγμές, με βοηθάει και θέλω να γράφονται όλες μου οι σκέψεις. Ελπίζω πως όταν έρθει η στιγμή που θα μπορέσω να κάνω τα πάντα για μένα να τα κάνω. Να κάνω ακριβώς ότι μου αρέσει και να με γνωρίσω έτσι. Αυτή η χρονιά με αναγκάζει να διαβάζω, να μαθαίνω απέξω κατεβατά και να ασχολούμαι αναγκαστικά με μαθηματικά και φυσική που δεν θέλω, που δεν μου αρέσουν, δε με ενδιαφέρουν ούτε και έχω έφεση. Μου δίνει μόνο έναν μονόδρομο ενώ εγώ έχω εντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα. Οι Πανελλήνιες έρχονται, θέλώ και ελπίζω να γράψω καλά αλλά από κει και πέρα θέλω να κοιτάξω τον εαυτό μου, να αρχίσω σχέδιο, χορό και μουσική. Τρία πράγματα που με εκφράζουν πάρα πολύ. Ίσως έτσι αρχίσω να με καταλαβαίνω και να με γνωρίζω. Να αλλάζουν σιγά σιγά τα πράγματα έτσι όπως μου αρέσουν. Αυτή η ανάρτηση είναι πολύ περίεργη αλλά την δημοσιεύω, να την βλέπω. Δεν έχω ιδέα ποιος με διαβάζει, αν με διαβάζει κάποιος αλλά τελικά βοηθάει εμένα να γράφω.
Τέλος, ναι έχω διάβασμα τώρα. Και πολύ χάλια διάθεση δυστυχώς....

I fear I'm dying of complications
Complications due to things that I've left undone
That all my debts will be left unpaid
Feel like a cripple without a cane
I'm like a jack of all trades
Who's a master of none

Then there's my father
He's always looking on the bright side
Saying things like "son life just ain't that hard"
He is the grand optimist
I am the world's poor pessimist